Kendi Düşen Ağlamaz
- By : Acil Çözüm
- Category : ATA SÖZÜ

Tencere ile çömlek bir mutfakta karşılaşıp arkadaş olurlar. Bir süre sohbet ettikten sonra tencere, “Gel, beraber gezelim,” der. Çömlek, bir tencereye bakar, bir de kendine: O çeliktir, kendisi toprak! Birlikte gezmeye çıkmanın sayısız tehlikesi vardır. “Dışarısı benim için tehlikelerle dolu, bir taşa filan çarparım sonra,” diye isteksizliğini belirtir. “Merak etme,” der tencere, “araya girer, korurum ben seni… Yeter ki gezme teklifimi kabul et sen!” Tencerenin ısrarına daha fazla dayanamaz çömlek, istemeye istemeye de olsa, “Peki,” der, “madem öyle diyorsun!” Birlikte düşerler yola… Düz yolda sorun yoktur; güle konuşa ilerlerler… Ama küçük bir tümsek çıkınca önlerine, tencere çukuru göremez bir an, sallanır sağa sola. Çatt!.. Çarpar çömleğe. Kulpu kırılır çömleğin. Tencere özür diler ama ne fayda! Olan olmuştur bir kere. Derken bir elektrik direği çıkar önlerine… Tencere atılır hemen! Direkle çömleğin arasına gireyim derken kayıp yine çömleğe çarpmasın mı? Gövdesinde çatlaklar olan çömlek, “Kendi düşen ağlamaz,” der, çelik tencereyle gezmeye çıktığına bin pişman.