Sonradan zengin olma bir adam varmış. O güne kadar seve seve kullandığı yorganları beğenmemeye başlamış. Kimisine, “Bu uzun, ben uzun yorgan istemem,” demiş. Kimisine de, “Bu da kısa… Ben kısa yorgan da istemem,” demiş. Parası var ya, “En iyisi, ben yeni yorgan yaptırayım,” demiş.

Gitmiş, şehrin en iyi yorgancısına, anlatmış nasıl bir yorgan istediğini. Yorgancı kesmiş, biçmiş, doldurmuş, güzel bir yorgan dikmiş. Geldiği zaman, örtmüş üstüne adamın. Adam, sağa dönmüş, sola dönmüş yorganın altında, “Yok, bu kalın olmuş,” demiş. “Peki beyim,” demiş yorgancı, “incesini yapalım size!” Bir ay sonra ince yorganı üstüne örten adam, dudak bükmüş yine. “Ne desem bilmem ki?”

Tepesi atmış yorgancının, “Elimden gelen budur beyim” deyip nazikçe kovmuş adamı. Şehirde ne kadar yorgancı varsa hepsine yorgan diktirmiş adam; hiçbirini beğenmemiş. Yorgan beğenmez’e çıkmış adı. Derken yaşlı bir nine gelmiş adamın karısına, “Kızım,” demiş, “şehrin en ucunda, yaşlı bir yorgancı var; sen onunla konuş bir.

O, kocana göre bir yorgan diker.” Kadıncağız gitmiş yaşlı yorgancıya… Yalvar yakar anlatmış kocasının yorgan beğenmezliğini. Onu sessizce dinlemiş yaşlı yorgancı. Dikmekte olduğu yorgandan başını kaldırıp, “Merak etme kızım,” demiş,”istediğin yorganı, iki hafta sonra kendim getireceğim.” Dediği gibi… İki hafta sonra kapıya dikilmiş yaşlı yorgancı. Elinde yeni diktiği yorgan.

“Uzan beyim,” demiş Yorgan beğenmez’e. Yorgan beğenmez, yaşlı adamın elindeki yorgana bakmış bakmış, “O yorgan küçük,” demiş. “Sen yat hele,” demiş yorgancı, “küçük müçük değil.” Adam yatmış. Yorgancı örtmüş yorganı üstüne. Adam, dışarıda kalan ayak parmaklarını göstererek,
“Ben demedim mi sana,” deyince, Yorgancı, şalvarının içinde sakladığı sopasını çıkarıp, başlamış adamın dışarıda kalan parmaklarına vurmaya. Adam, ayaklarını hemen çekmiş içeri. Yaşlı yorgancı, “Hah şöyle,” demiş, “ağa da olsan, bey de olsan ayağını yorganına göre uzat!”

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save