Bir farecik dolaşırmış bir gün, ırmak kenarında. Bir kurbağa gözüne kestirmiş onu, öğle yemeği için. Farecik çevik mi çevik… Nasıl yakalayacak kurbağa onu? Bir tuzak kurmuş aklınca. “Fare kardeş,” demiş, “karnın aç biliyorum, yiyecek bir şeyler arıyorsun kıyı boyu. Buyur, beraber yiyelim öğle yemeğini. Benim evde yemek hazır!” Farecik, sevinmiş …