ORHAN VELİ
Orhan Veli Kanık 13 Nisan 1914’te İstanbul’da dünyaya gelmiştir.
Öğreniminin bir kısmını Galatasaray Lisesi’nde tamamlamıştır.
Lise hayatının diğer kısmını Melih Cevdet Anday ve
Oktay Rıfat Horozcu ile tanıştığı Ankara’da sürdürmüştür.
İstanbul Üniversitesi Felsefe bölümünü yarıda bırakmıştır. PTTde
ve Tercüme Odası’nda çalıştıktan sonra Yaprak dergisini çıkarmıştır.
I950’de, çok genç yaşta, beyin kanamasından ölmüştür. Garip
.ıkımının öncülerindendir.Bütün Şiirleri ve Garip Akımı
Orhan Veli Kanık’ın Bütün Şiirleri ilk olarak Varlık yayınları
tarafından 1951’de basılmıştır. Bu yıldan 1981 yılma kadar yirmi
kez basılan kitap, Türk edebiyatında en çok okunan şiirleri barındırmaktır.
Orhan Veli, Garip akımının kurucularından biri
olarak şiirlerini Garip anlayışıyla vücuda getirmiştir.
Garip akımının başlıca özellikleri şunlardır:
– Mısracı zihniyete, vezin ve kafiyeye karşıdır.
– Bütün edebi sanatları, ses ve şekil oyunlarını reddeder.
– Şiirin günlük konuşma diliyle, alelade kelimelerle yazılabileceğini
savunur.
– Şiirin gelenekten uzak olması gerektiğini iddia eçler.

ÖZET / SEÇMELER
Güzel Havalar
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada âşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti,
Beni bu güzel havalar mahvetti.
Anlatamıyorum
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda; Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;
11er şeyi söylemek, mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

İstanbul’u Dinliyorum
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Ünce hafiften bir rüzgâr esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalı çarşı;
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa;
Güvercin dolu avlular.
Çekiç sesleri geliyor doklardan,
Güzelim bahar rüzgârında ter kokuları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski âlemlerin sarhoşluğu,
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul’u dinliyorum.

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save