1) Zorla Yedirme: Çocuk doyduğunu belirtmesine rağmen (bebekler ağzını yumar, başını çevirir) annenin yedirmekte ısrar etmesi, çocukta yemeğe karşı tiksinti oluşturur.
2) Yemek öncesi abur cubur gıdalar verilmesi (çikolata, şekerler, bisküvi)
3) Çocukta hastalık hali (ateşli hastalıklar, parazit, kansızlık,uzun süreli hastalıklar)
4) Yemek Konusunda Çocuğa Verilen Tavizler: Sen bunu yersen sana bunu alacağım demek, çocuğun şımarmasına ve iştahsızlığına sebep olur. Çocuk eğitiminde sıkı ve sert kuralcılık kadar, başı boş serbest bir yaklaşımda zararlıdır. Örneğin yemek vakti gelen bir çocuğun yemek yemediği varsayılsın.

Çocuğa “Niçin yemek yemediği” sorulsun. Çocukta “Kamının tok olduğu için” yemediğini söylesin. Annede bir sonraki öğüne kadar “Başka bir şey yiyemeyeceğini” söylesin. Çocuk önce bu durumu kabul eder.

Bir süre sonra ise mızmızlanmaya başlar. Sürekli bir şeyler ister. İşte bu durumda anne baba, onunla bu konuda anlaştıklarını, ortaya bir kural konduğunu ve buna kurala uyulması gerektiğini söylemelidir. Çocuk başlangıçta bu tip davranışlara direnç gösterse de zamanla bu tip kurallara alışarak yemek vakitlerinde yemeğini yemeği öğrenecektir.

Çocukta iştahsızlıkla birlikte boy ve kilo ölçüleri normal ise yukarda anlatıldığı gibi genelde bir hastalık hali bulunmaz. İştahsızlıkla birlikte çocukta boy ve kilo ölçülerinde gerileme var ise çocuk hekim tarafından değerlendirilmelidir.

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save