Ormanda herkes kekliğe hayranmış. Ötüşünü dinleyip, “Ah, ne güzel ötüyor!” derlermiş. Yürüyüşüne bakıp, “Ah, ne güzel sekiyor,” derlermiş. Karga alınmış buna. “Benim keklikten ne eksiğim var; ötmek derseniz öterim, sekmek derseniz sekerim,” demiş. Kimse dinlememiş onu. Kimse dönüp bakmamış ona. O da çıkıp bir ağacın dalına, başlamış keklik gibi ötmeye. Hayvanların bir kısmı kulaklarını tıkarken bir kısmı da kahkahalarla gülmeye başlamış. “Madem öyle,” demiş karga, “sekerek yürümeyi öğreneyim de, siz o zaman görün; keklik mi güzel sekiyor, ben mi?” Bir süre keklikleri izleyip, onların sekerek yürümelerini gözleyen karga, başlamış alıştırma yapmaya. Bir hafta sonra keklik gibi sekerek yürümeyi öğrenmiş… Çıkmış ormanın herkesin görebileceği bir yerine, başlamış keklik gibi sekerek yürümeye… Sağına soluna bakıyormuş bir yandan da, gören eden var mı diye…Onu böyle yürürken ilk tilki görmüş, “Geçmiş olsun karga kardeş,” demiş tilki, “taşa mı çarptın ayağını?” Öfkelenmiş karga, “Hadi ordan,” demiş, “sen ne anlarsın sekerek yürümekten!” Tavşan geçiyormuş oradan… “Hayrola,” demiş, “ne oldu bacağına?” Tavşanın üstüne yürümüş karga, “Git işine!” diye bağırmış. Karganın niye kızdığını anlayamayan tavşan, hemen uzaklaşmış oradan. Kulaktan kulağa fısıldanmış, karganın sekerek yürüdüğü… Duyan koşmuş… Gören, “Geçmiş olsun,” diye başlıyormuş söze… Morali bozulmuş karganın, “Sekmeyi de beğendiremedik,” demiş ağlamaklı bir sesle. Kendi yürüyüşüne dönmeye karar vermiş… Karar vermiş ama kekliği taklit edeyim derken kendi yürüyüşünü de şaşırmış… Eskiden nasıl yürüdüğünü bir daha hatırlayamamış. Artık, o gün bugündür karga yarı sekip, yarı yürüyerek devam ettiriyormuş hayatını!

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save